Met een nieuwe rekenmethode kunnen pensioenfondsen beter inschatten hoeveel geld zij moeten reserveren voor hun pensioengerechtigden. Die nieuwe rekenmethode neemt uw postcode als uitgangspunt.

Binnen steden en zelfs binnen straten kan er een verschil zijn tussen de levensverwachting die de bewoners daar hebben. Aon Hewitt heeft een enorme database aangelegd waaruit ze kunnen putten om de rekenmethode voor de levensverwachting een hoge graad van betrouwbaarheid te geven. De aanname is dat mensen uit een betere buurt een hogere levensverachting hebben dan mensen die in een volkswijk wonen. Mensen uit betere buurten leven gezonder, sporten en roken niet. Ook omgevingsfactoren zoals behuizing, vervuiling en veiligheid in het verkeer spelen een rol. Volgen Aon Hewitt kunnen bewoners van buurten met een lagere levensverwachting een sterftekans hebben die 40 procent hoger ligt dan het landelijk gemiddelde. Mensen in betere buurten leven daardoor wel 7 jaar langer dan mensen die in een slechtere buurt wonen. De gevolgen voor de langere levensverwachting zijn fors. Voor ieder jaar dat iemand langer leeft moet 4 procent extra gespaard worden.
Met de rekenmethode kunnen pensioenfondsen beter berekenen welke reserves ze moeten aanleggen. Of dat betekent dat mensen die in een mindere wijk wonen ook minder hoeven te sparen of dat ze net als nu (verplicht) solidair blijven met de langer levende mensen uit betere buurten wordt uit het verhaal van Aon Hewitt niet duidelijk. In Engeland wordt de postcodemethode al toegepast, onder andere bij lijfrentes. Mensen uit een mindere buurt krijgen daar een hogere uitkering dan mensen die in een betere buurt wonen.