Het gemiddelde inkomen van de 65-plusser is sinds 2000 met € 11.000 gestegen, ook het vermogen is toegenomen. Toch daalt hun koopkracht.
Dat de overheid begerig naar ouderen en hun geld kijkt is niet zo vreemd als je de cijfers in ogenschouw neemt die ING gisteren publiceerde. ING ondervroeg bijna 56.000 respondenten naar de vermogens verschillen en haalde de cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek erbij. Uit die cijfers blijkt duidelijk het financiële overwicht van ouderen. Het gemiddelde inkomen van 65- tot 70-jarigen steeg bijvoorbeeld tussen 2000 en 2012 met € 11.000 terwijl het inkomen van 25-minners in die periode slechts met € 1200 steeg. Het meeste vermogen zit nog steeds bij de 65-plusser met gemiddeld € 250.000 aan vermogen. Dat de ouderen zoveel vermogen hebben komt voornamelijk door de grotendeels afbetaalde huizen.
Of die rijkdom ook zomaar een op een in te zetten is in het dagelijks leven door de ouderen is een heel andere zaak. Het is dan ook niet zo gek dat de ouderenbonden woedend zijn op de regering die ondanks de niet-geïndexeerde pensioenen en hogere zorgkosten ook nog eens een aantal belastingvoordeeltjes bij de ouderen weghaalt. De relatieve rijkdom van ouderen mag geen reden zijn om ouderen harder aan te pakken dan de 65-minners.
ING vroeg de respondenten ook naar hoe ze denken over de verdeling van de rijkdom in Nederland. Die verschillen vindt 94 procent te groot, 64 procent zelfs té groot. Van al het vermogen in Nederland blijkt 10 procent meer dan de helft (61 procent) te bezitten en de rijkste 1% bezit zelfs 23 procent van al het vermogen in Nederland (1170 miljard euro).
Ouderen zijn rijk, maar vaak zijn ze alleen steenrijk door de overwaarde van hun woning. De cijfers over gestegen inkomen betreffen gemiddelden en maskeren de armoede bij de lagere inkomens. Feit is dat de koopkracht van ouderen ondanks de gestegen inkomens en vermogen al jaren op rij daalt. De ouderenbonden laten het er niet bij zitten, voor hen is het tijd voor actie.
Nico van Scheijndel
5 september 2014
