Paul Schnabel deed afgelopen zaterdag in de Volkskrant het voorstel om zorgvragers zelf meer aan de zorg te laten betalen, bijvoorbeeld met de overwaarde eigen woning. De zorg dreigt onbetaalbaar te worden en daar zijn harde ingrepen bij nodig. De begroting van het ministerie van Volksgezondheid bedraagt nu 67 miljard euro, 20 procent van het totale overheidsbudget. Bij ongewijzigd beleid zal dit in 2040 gegroeid zijn tot 40 procent van de rijksbegroting. Onhoudbaar veel, Paul Schnabel, directeur van het Sociaal Cultureel Planbureau pleit dan ook voor harde ingrepen. Een van die ingrepen is om mensen meer zelf te laten betalen voor de zorg, bijvoorbeeld met de overwaarde die nu in de woning aanwezig is. De woning eigenaar moet dan met de bank of een pensioenfonds een lening overeenkomen waarmee hij de zorg zelf betaalt. Voor mensen zonder eigen huis moet goede basis zorg beschikbaar blijven. Het voorstel van Schnabel ontvangt vele kritiek, maar dat is volgens Schnabel niet meer dan normaal. Hij verwijst in dat kader naar de problematiek van de pensioenen. Daar werd ook pas bij hoge nood de garantie, of liever gezegd het ontbreken van garantie bespreekbaar. Of Paul Schnabel gelijk gaat krijgen vertelt de toekomst ons, hij put voor zijn voorstel echter uit een oud vaatje. Voor 1996 was er de Wet op de Bejaardenorden (WBO) die de financiering van bejaardenhuizen regelde. Die financiering werd vanuit de Bijstand betaald. Had je meer dan nu 4500 euro spaargeld (dus ook overwaarde eigen woning na verkoop), dan moest je eerst je spaargeld opeten voordat de Bijstand de eigen bijdrage voor je betaalde. Dat die praktijk tot veel onvrede bij de zelf betalende bewoners leidde, mag duidelijk zijn. Met het gedane voorstel gaan we dus terug naar af. Misschien onnodig en oneerlijk, maar een ongebreidelde groei van de zorgkosten is net zo oneerlijk voor de andere rijkstaken en betrokkenen.