Europese regels voor woningcorporaties beperken de mogelijkheden voor ouderen die van een koop naar een huurwoning willen. Verdienen ze net iets teveel dan komt alleen de duurdere vrije sector in aanmerking.

Sinds 1 januari 2011 mogen woningcorporaties nog maar een beperkt deel (tien procent) van hun woningvoorraad verhuren aan huurders met een inkomen van 33.000 euro of meer bruto per jaar. Die maatregel staat het plan van veel ouderen in de weg. Het plan waarin ze hun woning verkopen en betaalbaar gaan huren en zo een extra zakcentje hebben per maand. Doordat het (fictief) inkomen toeneemt met de vrij gekomen overwaarde van het eigen huis, komen ze niet langer in aanmerking voor een goedkope huurwoning, tot maximaal 680 euro per maand kale huur. De huurmarkt zit daarmee voor veel ouderen op slot.
Misschien lijkt 33.000 euro u veel, maar wanneer je na verkoop van een woning 200.000 euro overhoudt en beide een AOW hebt, dan kom je met een bruto pensioen van 600 euro in de maand al boven de grens van 33.000 euro.
De oplossing is om dan maar wat duurder te gaan huren, maar zo simpel is het niet. De verhuurders van woningen in de vrije sector (boven de 680 euro kale huur per maand) eisen vaak een vast inkomen, dus geen inkomen uit vermogen. Met een vast inkomen van 25.000 euro per jaar (AOW en pensioen) is er vaak weer te weinig inkomen om in de vrije sector te huren.
Om de wens van wat extra inkomen toch te realiseren blijven het nemen van een hypotheek, goedkoper kopen of het verkopen van de woning en die terug huren over.
Een alternatief om toch het gewenste inkomen te hebben voor de geliberaliseerde huur is een deel van het vrije vermogen om te zetten in een levenslange lijfrente. Dat kan wel eens meer opleveren dan gedacht, waardoor de doelstelling om naast het comfortabel huren meer inkomen te hebben, toch mogelijk blijft. Verhuizen naar een goedkope huurwoning is er dan zeker niet bij.