De Unie KBO vroeg dit voorjaar aan ouderen te vertellen over stille armoede. Dat deden velen, hun verhalen én aanbevelingen zijn nu gebundeld.

Niet met alle ouderen gaat het goed, een grote groep leeft in armoede, stille armoede, want van deze ouderen hoor je vaak niet veel. De Unie KBO vroeg afgelopen voorjaar aan ouderen om hun verhaal over stille armoede op te schrijven. Dat deden vervolgens ruim 500 ouderen. In het boekje ‘Ouderen doorbreken de stilte’ zijn hun verhalen opgetekend.
De verhalen gaan over wat het overheidsbeleid van steeds meer eigen bijdragen en het wegvallen van compensatiemaatregelen voor gevolgen heeft voor de ouderen met een laag inkomen en hoge zorgkosten. Huizen moeten poetsen om de vaste lasten te dragen, financieel leunen op de kinderen, dreigende schuldsanering, wc doorspoelen met regenwater, vroeg onder de wol om te besparen op gas en elektra, afzien van noodzakelijke medicatie en zorgbehandeling uit geldgebrek en schrappen van alle dingen die het leven leuk maken. Unie KBO-directeur Manon Vanderkaa vindt de verhalen stuk voor stuk schrijnend, en anno 2016 bijna niet te geloven. Dit vraagt volgens haar om een politiek en maatschappelijk antwoord.
Het boekje gaat dan ook vergezeld van een verzoek van de ouderen aan de politiek. Dat verzoek is vooral dat ouderen niet meer mogen inleveren dan anderen. De ouderen verzoeken het kabinet om de pensioenen tijdelijk te indexeren, de ouderenkorting structureel te verhogen, de afschaffing van de ouderentoeslag box 3 ongedaan te maken en geen verdere verhoging van de eigen betalingen in de zorg.
Met de Tweede Kamerverkiezingen in aantocht dient het boekje ‘Ouderen doorbreken de stilte’ om de politiek te laten inzien dat er oplossingen moeten komen voor ouderen die in stille armoede leven.

Nico van Scheijndel

7 juli 2016