Mensen die op een wachtlijst staan zijn zich er vaak niet van bewust dat zij wenswachtende zijn voor een plekje in een verzorgingshuis. Ze wachten daardoor te lang, soms te lang.

Het televisie Nieuwsuur bracht gisteren het nieuws dat er 10.000 ouderen op de wachtlijst staan voor een verzorgingshuis. Wachtenden die niet geholpen worden omdat ze niet urgent zijn én omdat verzorgingshuizen hun capaciteit afbouwen. Volgens het ministerie van Volksgezondheid staan er 65 mensen te lang op een wachtlijst, deze urgenten of actief wachtenden hebben op korte termijn een plekje in een zorginstelling nodig. Veel van de andere 10.000 ouderen die wachten op een plekje in een zorginstelling ook, maar dat weten de zorginstellingen niet. Wel blijkt uit onderzoek dat de niet urgente of wenswachtenden vrijwel allemaal een zware zorgindicatie hebben (zorgzwaarte 4 of hoger). Het zijn wenswachtenden omdat de geïndiceerden wachten op een plekje van een bepaalde instelling. Misschien niet eens omdat ze perse naar die ene instelling willen, maar vooral omdat ze bij de aanvraag van de indicatie hebben aangegeven naar een bepaald huis te willen. Doordat de wachtenden dit trouw blijven doen en niet aan de bel treken of bij een andere zorginstelling vragen naar een beschikbare plaats, blijven ze wachten en wordt de situatie thuis alleen maar schrijnender. Ouderenorganisatie ANBO wil dan ook dat zorgvragers niet een, maar drie instellingen kunnen aangeven waar ze zouden willen wonen met zorg.

Een belangrijke oorzaak voor het lange wachten is naast het verschijnsel van het onterecht wachten ook nog eens het afbouwen van de verzorgingshuiscapaciteit. Hiermee lopen zorginstellingen (in opdracht van zorgkantoren) op de wetgeving vooruit. De nieuwe Wet Langdurige zorg ligt nog bij de Eerste Kamer, maar blijkbaar verwacht de zorgsector dat het daar een hamerstuk is.

Staatssecretaris Van Rijn van Volksgezondheid meldt dat mensen die zorg nodig hebben die ook altijd kunnen krijgen. Hij snapt dat zorginstellingen onzeker zijn over de toekomst, maar dat is nog geen reden om voor de muziek uit te gaan lopen. Wel kan er soms lang gewacht worden omdat een zorgvrager zware zorg nodig heeft, maar zijn er soms alleen kamers beschikbaar voor lichte zorg. Of de beschikbare kamers zijn te ver weg van de woonplaats van de zorgvrager. Zijn die bezwaren er niet en krijgen mensen toch geen plekje in een zorginstelling, dan wil de staatssecretaris weten om wie het gaat.

Nico van Scheijndel

26 augustus 2014