Ouderen die zeggen of denken bang te zijn voor vallen zullen volgens wetenschapper Miriam Reelick ook eerder vallen. Een speciaal programma moet hen bewustmaken en sterken.

Noem het een selffulfilling prophecy, noem het angst, feit is dat ouderen die zeggen bang te zijn te zullen vallen ook daadwerkelijk meer vallen. Volgens biomedisch wetenschapper Miriam Reelick die eind deze maand op het onderwerp ouderen en valpreventie promoveert zijn er redenen waarom juist deze ouderen meer zullen vallen. Door de angst te vallen gaan ze minder de deur uit waardoor hun spieren en conditie achteruit gaan. Ook mensen met een stapgrootte die varieert of waarbij de reactiesnelheid sterk varieert vallen meer.
Om vallen te voorkomen en de angst voor vallen weg te nemen heeft Reelick een speciaal programma van groepsgesprekken  en bewegingsoefeningen ontwikkeld en voor de meest kwetsbare ouderen zelfs een individuele thuiscursus. Bij al die oefeningen helpt het vooral wanneer ouderen onderkennen dat ze bang zijn om te vallen, pas dan is er daadwerkelijk winst te behalen. Die winst is niet alleen minder vallen, maar voornamelijk de gevolgen van het vallen:  jaarlijks overlijden 1800 mensen door een valpartij. Misschien is dat aantal niet eens zoveel op het totaal van een miljoen valpartijen, maar ook het leed van de 33.000 ziekenhuisopnamen en de lichamelijke en psychische gevolgen van het vallen zijn niet te miskennen. Met de revalidatie van heup- en polsfracturen zijn bovendien grote bedragen gemoeid. Met een fractie van die kosten is het vallen voor een deel te voorkomen, dat scheelt geld, maar vooral veel verdriet.