De pensioenfondsen pleitten al langer voor een andere rekenrente voor de dekkingsgraad, maar minister Donner wilde er niet van weten. Zijn opvolger Kamp blijkt wel slappe knieën te hebben en wil de rekenrente veranderen.

Er zouden drie soorten leugens bestaan, kleine leugens, grote leugens en statistieken. Daar mag als minister Kamp van Sociale Zaken zijn zin krijgt de rekenrente van de pensioenfondsen als vierde aan worden toegevoegd. Want dat is wat minister Kamp heeft toegezegd in de begeleidende brief die hij samen met het rapport naar de rekenrentes aan de Tweede Kamer heeft gezonden. De pensioenfondsen willen al langer een gemiddelde rekenrente voor het vaststellen van de pensioenverplichtingen, die lijken ze nu van Kamp te gaan krijgen. Die gemiddelde rente zou de dekkingsgraad van de pensioenfondsen minder heftig heen en weer doen bewegen. Dat is misschien wel waar, maar de huidige rekenrente is juist gekozen om de pensioenfondsen reserves aan te laten houden die overeenkomen met de markt en zodoende meer garanties geven op een reëel pensioen. Door de rekenrente aan te passen ziet de dekkingsgraad van de pensioenfondsen er misschien beter uit, maar kan de realiteit wel eens anders blijken wanneer de pensioenen moeten worden uitgekeerd.
Aanpassen van de rekenrente omdat het de pensioenfondsen beter uitkomt is bovendien gevaarlijk omdat er altijd wel een argument te vinden is om de dekkingsgraad van een pensioenfonds aantrekkelijker te presenteren, het zogenaamde hellende vlak. Waar het uiteindelijk om gaat is dat het pensioen waar je op rekent inderdaad beschikbaar is. Liever een eerlijk beeld op basis van de marktrente, dan de illusie van een goed pensioen die uiteindelijk waterverf blijkt te zijn.