Undercover journalist Ivo van Woerden heeft een boek geschreven over zijn ervaringen in de zorg voor dementerenden bij de Zorggroep Rotterdam, met pijnlijke conclusies.

Ga een paar maanden undercover werken in de gezondheidszorg en je legt al snel de pijnpunten van de Nederlandse zorg voor ouderen bloot. Dat is wat undercover journalist Ivo van Woerden heeft gedaan. In de zomer van 2010 werkte hij als verzorgende op een afdeling met dementerende ouderen. In zijn boek Undercover in de ouderenzorg, beschrijft hij zijn ervaringen. In de zomermaanden, traditioneel de slechts bezette maanden is er alleen tijd voor basiszorg. Aan hem en zijn collega’s toevertrouwde dementerenden worden uit bed gehaald, gewassen, kregen te eten en mochten weer naar bed. De dementerenden bleven soms lang in de eigen ontlasting liggen of werden alleen achter gelaten op het toilet. Het kwam voor dat een verzorger verantwoordelijk is voor negen dementerende bewoners.
Nieuw zijn de ervaringen van Van Woerden niet, wel pijnlijk voor de zorggroep Rijnmond. Directeur Kars van die organisatie voert als reden voor de slechte zorg aan dat het in de zomermaanden altijd moeilijk is voldoende personeel ter vervanging van op vakantie zijnde personeelsleden te vinden. Ondertussen heeft de Zorggroep verbeteringen aangebracht, maar blijft Kars zich zorgen maken over de zorg voor dementerenden. Vooral omdat die groep zorgvragers de komende jaren alleen maar zal groeien en de hoeveelheid beschikbare middelen beperkt is.
De Zorggroep Rotterdam draagt de zorg voor 250 dementerende op tien locaties. Het is pijnlijk voor ze dat ze zo in het licht komen te staan. Pijnlijk omdat goede zorg geven in de zomermaanden altijd overal in de zorg de grootste uitdaging is. Pijnlijk omdat de Zorggroep Rijnmond niet de enige zal zijn waar Ivo van Woerden zijn boek over slechte zorg had kunnen schrijven.