De meeste aandacht gaat dezer dagen uit naar de kernreactoren die in Japan na de tsunami van vorige week een grote bedreiging voor dat land vormen, de ouderen lijken echter voorlopig het grootste slachtoffer te zijn.

Japan is het sterkst vergrijsde land ter wereld, een kwart van haar bewoners is 65 jaar of ouder. Die enorme vergrijzing laat zich ook zien onder de slachtoffers van de tsunami van vorige week. Steeds meer berichten bevestigen dit beeld. Ouderen hadden niet de capaciteit om te vluchten waardoor zij stierven door het watergeweld. Als zij al overleefden missen ze nu de zorg en de medicijnen die ze nodig hebben. De (hoog)bejaarden worden steeds weer versjouwd naar veiliger gebieden waar uiteindelijke de noodzakelijke voorzieningen ook niet blijken te zijn. In veel ziekenhuizen is geen stromend water of elektriciteit, de verwarming is daar in het winterse Japan uitgevallen, medicatie is niet voorhanden of de ouderen weten niet meer welke medicijnen ze wanneer gebruikten. Kortom de groep (zorgbehoeftige) ouderen ontbreekt het aan alles, niet in de laatste plaats aan informatie over hun families.
Natuurlijk wanneer er een kernramp van volle omvang ontstaat is dat voor iedereen van groot belang. Het vele kleinere leed van de vele ouderen in Japen verdiend het echter net zo goed om zo nu en dan even bij stil te staan.